Μαύρο πουκάμισο, στιβάνια,
μαύρο μαντίλι στα μαλλιά.
Και λάμπει μέσα στη ματιά
μ’ άγριο φως η περηφάνια.
Λίγα τα λόγια, μετρημένα,
μιλάει μόνο με σιωπές.
Κι ο νους του τρέχει στις κορφές
και στα βουνά τ’ αγαπημένα.
Όμως ο έρωτας, κρυφός,
σπαράζει τώρα την καρδιά του.
Είν’ ένας άντρας σκοτεινός
που πολεμάει το δαίμονά του.
Όμως στο στήθος του πληγή
άνοιξε τώρα και ματώνει.
Είν’ ένας άντρας σκοτεινός:
ό,τι αγαπάει το σκοτώνει.