Νίκη των επαναστατών στον Άγιο Ιωάννη της επαρχίας Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου
Οι Οθωμανοί στρατιώτες του Ρεθύμνου βγήκαν από το φρούριο για να καταστείλουν την επανάσταση στην ύπαιθρο. Ανάμεσά τους, διακόσιοι ένοπλοι με αρχηγό τον Ισμαήλ Κουντούρη προσπάθησαν να διαλύσουν τους επαναστάτες στην επαρχία Αγίου Βασιλείου, απ’ όπου θα κινούνταν και οι Σφακιανοί. Οι επαναστάτες, Ρεθύμνιοι, Αγιοβασιλίτες και Σφακιανοί επικράτησαν στη μάχη. Οι στρατιώτες υποχώρησαν αφού είχαν πολλές απώλειες, μεταξύ των οποίων ο ίδιος ο Κουντούρης, ο θάνατος του οποίου κλόνισε τους μουσουλμάνους.
Καθ’ ὃν δὲ χρόνον ἐξῆλθον τοῦ φρουρίου τῆς Κυδωνίας οἱ Τοῦρκοι, τὴν 17 τοῦ μηνός, καὶ οἱ τῆς Ρεθύμνης ὡσαύτως συνήχθησαν πολλοὶ εἰς ἅγιον Κωνσταντῖνον καὶ Ρούστικα, χωρία περὶ τὴν μίαν ὥραν ἀπέχοντα μεσημβρινοδυτικῶς τῆς πόλεως, ἐπὶ σκοπῷ νὰ προσβάλωσιν ἐκεῖθεν καὶ διασκορπίσωσι τοὺς εἰς τὰς ὑπωρείας συναθροιζομένους ὁπλοφόρους Ἕλληνας. […] Συγχρόνως δὲ ὁ Ἰσμαὴλ Κουντούρης καὶ Γλυμίδης, Ὀθωμανοὶ περίπυστοι ἐπ’ ἀνδρείᾳ καὶ τόλμῃ, μὲ διακοσίους περίπου προέβαινον δι’ ἄλλης ὁδοῦ δι’ ἕνα καὶ τὸν αὐτὸν σκοπόν, πεποιθότες ὅτι δύνανται καὶ μόνοι νὰ ἐπιφέρουν τὸν θόρυβον εἰς τοὺς Σφακιανοὺς καὶ τὸν ὄλεθρον εἰς τοὺς ἤδη ὁπλιζομένους Λαμπαίους (Ἁγιο-Βασιλίτας) καὶ Ρεθυμνίους. […] ὥσπερ λέοντες ὥρμησαν οἱ Τοῦρκοι πολλάκις κατὰ τῶν Ἑλλήνων, τοὺς ὁποίους ἐστοχάσθησαν τὸ πρῶτον νὰ περιφρονήσωσι, καὶ ἐλάμβανον ἤδη τὴν ὑπεροχήν, ἂν ὁ ἀγέρωχος Κουντούρης δὲν ἐφονεύετο, ἀπροφύλακτος ἐπιτεθεὶς κατὰ ἀντιπάλων περιχαρακωμένων, οἵτινες ταυτοχρόνως ἀντεξώρμησαν κατ’ ἐκείνου· ἔπεσον μετ’ αὐτοῦ εἴκοσι δύο Τοῦρκοι, ἐν οἷς καὶ ὁ Γλυμίδης· καὶ ἀπώλεσαν δύο σημαίας, τῶν ὁποίων ἐγένοντο κύριοι οἱ στρατιῶται τοῦ Βουρδουμπᾶ καὶ Μελιδόνη. Ἐκ δὲ τῶν Ἑλλήνων ἔπεσον τρεῖς καὶ ἐπληγώθησαν ἑπτά.
Κριτοβουλίδης, 120